Projektowanie terenów zieleni, a ukształtowanie terenu

Tereny zieleni projektuje się z uwzględnieniem konieczności wprowadzenia potrzebnych modyfikacji w rzeźbę terenu. Każdy ogród musi być dopasowany do kształtu działki oraz jej spadu. Niemniej jednak w przypadku występowania sporych pofałdowań albo rowów i dziur, konieczna jest ingerencja w teren i nadanie mu pożądanej, płaskiej nawierzchni.

Jak ukształtowanie terenu wpływa na projekt ogrodu?

Rzeźba terenu oraz kształt parceli to elementy decydujące o wyglądzie zieleńca. Nasadzenia oraz podział na strefy muszą być dopasowane do istniejących spadków terenu. W przypadku bardzo spadzistych działek projekt ogrodu powinien uwzględniać nasypy i murki oporowe, które pomogą zamaskować największe nierówności. Jeśli działka jest względnie równa, można pokusić się o jej dokładne wypoziomowanie, a dopiero później przejść do sadzenia roślin. Jak podkreślają projektanci terenów zieleni z Pracowni Projektowej Magdalena Loose, ukształtowanie terenu ma w kwestii aranżacji zieleńca decydujące znaczenie.

Projektanci terenów zieleni coraz częściej dopasowują ogród do istniejącej rzeźby, a nie odwrotnie. Często wynika to z faktu gęstej struktury zabudowań wokół, która niejako wyklucza możliwość znacznej ingerencji w teren. Niemniej jednak nieregularna rzeźba, w którą dopasowane są trakty piesze oraz poszczególne strefy ogrodu, nadaje terenom zieleni atrakcyjnego i nietuzinkowego wymiaru. Teren działki przed urządzeniem ogrodu warto wstępnie podrównać, aby pozbyć się rowów i wgłębień, które mogą powodować dyskomfort dla spacerowiczów.

Czy ingerować w ukształtowanie terenu?

Projektowanie zieleni w miastach często odbywa się w zgodzie z ukształtowaniem terenu. Wynika to najczęściej z przyczyn technicznych. Zwarta tkanka miejska nie pozwala na znaczącą ingerencję w rzeźbę terenu, która mogłaby nastręczyć problemów z odprowadzaniem wody z zieleńca lub jej niekontrolowanym spływem na budynki mieszkalne. Modne aranżacje miejskich parków i skwerków w miarę możliwości czerpią z zastanej rzeźby terenu, a więc eksponują spadziste działki, tworząc odpowiednie do pochyłego terenu trakty piesze poprzecinane rabatami. Miniaturowe parki pomiędzy osiedlami lub przy parkingach znajdujących się w centrach miast zwykle urządza się na płaskich połaciach terenu, charakterystycznych dla miejskich warunków. Ogrody miejskie lub podmiejskie, które aranżuje się na działkach w pobliżu lasów lub łąk bardzo często dopasowują się do zastanej rzeźby i wpisują się w zastaną roślinność, eksponując jej walory.